Lieve Layla,
Toen ik 19 was, werkte ik als receptioniste bij een architectenkantoor in het centrum van Londen. Daar trof ik je regelmatig in ons portaal aan. Vaak was je dronken en high. Of vloekte je er lustig op los. Soms had je overgegeven. Dat maakte me zó kwaad. Ik was om half zes opgestaan, had een uur gereisd, wilde aan de slag en wat hoorde daarbij? Juist. De kots opruimen van iemand die te lui was om te werken. Ja écht, dat dacht ik.
Kon je niet gewoon normaal doen? Je leven niet vergooien? Niet zoveel drinken?
Op zulke momenten had ik een hekel aan je. Maar veel vaker nog, had ik medelijden. Als ik je slapend aantrof terwijl het koud was of regende. Wat een leven, dacht ik dan. Hier kiest toch niemand voor? Ik maakte warme koffie en gaf je te eten.
Ik weet nog dat het een mooie herfstdag was.
Ik zat in een parkje achter ons kantoor en had net mijn lunch uitgepakt, toen ik “hi!” hoorde. Ik draaide me om en zag jou. “Mag ik komen zitten?” vroeg je beleefd. Je keek me ernstig aan. “Sorry voor de kots vanmorgen. Teveel wijn in combinatie met te weinig eten.” Ik knikte. “Het is ok”.
“Nee, het is niet ok. Ik merkte dat je boos was.”
Dit had ik niet verwacht. Ik knikte en brak mijn broodje in tweeën. Graaide in mijn tas en haalde er een appel en een zakje chips uit. “Hier, neem maar.” “Jeetje, wat aardig!”. “Kleine moeite toch? Het spijt me dat ik boos was. Maar Layla, waarom breng je eigenlijk de nacht door in ons portaal? Waarom drink je zoveel? Waarom ben je vaak boos? En waarom zoek je niet gewoon werk?” Dat laatste floepte eruit. “Sorry… dat was echt heel erg onbeleefd van me… ”
Je ogen stonden begripvol. “Het is wel goed. Ik snap het. Vroeger had ik dezelfde vooroordelen over zwervers. Maar dit leven heb ik niet zo gepland. Ik had een fijne jeugd, maar mijn vader had een man op het oog voor mij. Hij beloofde zijn ouders dat we zouden trouwen. Dat moest, vanwege ons geloof. Maar dat huwelijk was één en al ellende. Hij sloeg, kleineerde en verkrachtte me. Ik smeekte mijn ouders me terug te nemen. Maar ze waren duidelijk: dat kon niet. Dat zou een schande zijn.”
Ik weet nog dat ik mijn tranen voelde prikken, Layla.
“De schande was blijkbaar erger dan het laten verkrachten en mishandelen van hun kind…” Een diepe zucht. “Omdat mijn ouders zo stellig waren, bleef ik. Ik raakte zwanger en zelfs toen werd ik mishandeld en verkracht. Na de bevalling kreeg ik een depressie en psychoses. Toen sloegen de stoppen door. Hij gooide me het huis uit. Ik was een schande. Geloof jij het? Niet hij, maar IK was de schande! Mijn ouders schaamden zich. Ik had niets. Behalve een pijnlijk lijf en ernstige psychische problemen. De crisisdienst pikte me op en ik werd opgenomen, maar wilde niet blijven. Tja… van het een kwam het ander.
Ik leef op straat. Psychisch ben ik instabiel. Alcohol houdt me staande.
Ik heb zo’n verdriet om mijn kindje. Ik heb geen idee waar ze is en hoe het gaat. Ik ben een paar keer naar ons huis gegaan, maar mijn man is agressief. Ik ben wanhopig. Maar ik doe wat ik kan.”
De tranen stroomden nu over mijn wangen.
“Sorry dat ik moet huilen, Layla… dit breekt mijn hart! En ik voel me zo schuldig dat ik al die dingen over je dacht! Als ik dit had geweten….”
“Dat is heel begrijpelijk.” Je gaf me een knuffel.
Ja… JIJ gaf MIJ een knuffel! Maar wie had er nu werkelijk troost nodig?
“Ik wil je zó graag helpen. Je uit deze ellende halen…” snikte ik.
“Erica, ik wil je iets meegeven. Je bent nog jong. Luister goed, want daar heb je de rest van jouw leven wat aan. Je voelt je schuldig, omdat je nare dingen over mij dacht. Maar je hebt aandacht voor me. Luistert. Maakt warme koffie. Door aandacht en te luisteren, vallen vooroordelen weg. Liefde kost niets. Je wordt er niet minder van als je deelt. Dat doe jij. En weet je? Dat is voldoende, want liefde en aandacht zijn de mooiste dingen die je iemand kunt geven.”
Lieve, lieve Layla. Dank je wel. Jouw wijsheid pas ik toe en draag ik over op mijn kinderen.
Met heel mijn hart wens ik dat het goed met je gaat.
Liefs, Erica x
Auteur is Erica Hertogh. In haar bedrijf Gezonde mama’s & Co begeleid zij als coach en counsellor vrouwen naar meer balans en eten. ook is zij auteur van het boek “De Mama methode“. Volgens Erica betekent gezond zoveel meer dan gezond eten en voldoende lichaamsbeweging. Gezond hangt samen met balans, hoe je in je vel zit en in het leven staat.
Wil je ook meedoen met deze schrijfwedstrijd? Stuur dan je inzending in vóór zaterdag 28 oktober 2017. Lees voor je begint mijn eigen bedankbrief en de uitleg: Bedankbrief aan mijn cliënten & schrijfwedstrijd.
Lees hier een andere inzending “Allemaal Olifanten“ en “Lieve Zus“.
Ik hoop op nog meer van deze prachtige bedankbrieven! – Liefs Roos
Bezoek Mentaal Onderhoud ook op Facebook!