Inzending Schrijfwedstrijd Bedankbrief – “Liefde kost niets”

Lieve Layla,

Toen ik 19 was, werkte ik als receptioniste bij een architectenkantoor in het centrum van Londen. Daar trof ik je regelmatig in ons portaal aan. Vaak was je dronken en high. Of vloekte je er lustig op los. Soms had je overgegeven. Dat maakte me zó kwaad. Ik was om half zes opgestaan, had een uur gereisd, wilde aan de slag en wat hoorde daarbij? Juist. De kots opruimen van iemand die te lui was om te werken. Ja écht, dat dacht ik.

Kon je niet gewoon normaal doen? Je leven niet vergooien? Niet zoveel drinken?

Op zulke momenten had ik een hekel aan je. Maar veel vaker nog, had ik medelijden. Als ik je slapend aantrof terwijl het koud was of regende. Wat een leven, dacht ik dan. Hier kiest toch niemand voor? Ik maakte warme koffie en gaf je te eten.

Ik weet nog dat het een mooie herfstdag was.

Ik zat in een parkje achter ons kantoor en had net mijn lunch uitgepakt, toen ik “hi!” hoorde. Ik draaide me om en zag jou. “Mag ik komen zitten?” vroeg je beleefd. Je keek me ernstig aan. “Sorry voor de kots vanmorgen. Teveel wijn in combinatie met te weinig eten.” Ik knikte. “Het is ok”.

“Nee, het is niet ok. Ik merkte dat je boos was.”

Dit had ik niet verwacht. Ik knikte en brak mijn broodje in tweeën. Graaide in mijn tas en haalde er een appel en een zakje chips uit. “Hier, neem maar.” “Jeetje, wat aardig!”. “Kleine moeite toch? Het spijt me dat ik boos was. Maar Layla, waarom breng je eigenlijk de nacht door in ons portaal? Waarom drink je zoveel? Waarom ben je vaak boos? En waarom zoek je niet gewoon werk?” Dat laatste floepte eruit. “Sorry… dat was echt heel erg onbeleefd van me… ”

Je ogen stonden begripvol. “Het is wel goed. Ik snap het. Vroeger had ik dezelfde vooroordelen over zwervers. Maar dit leven heb ik niet zo gepland. Ik had een fijne jeugd, maar mijn vader had een man op het oog voor mij. Hij beloofde zijn ouders dat we zouden trouwen. Dat moest, vanwege ons geloof. Maar dat huwelijk was één en al ellende. Hij sloeg, kleineerde en verkrachtte me. Ik smeekte mijn ouders me terug te nemen. Maar ze waren duidelijk: dat kon niet. Dat zou een schande zijn.”

Ik weet nog dat ik mijn tranen voelde prikken, Layla.

“De schande was blijkbaar erger dan het laten verkrachten en mishandelen van hun kind…” Een diepe zucht. “Omdat mijn ouders zo stellig waren, bleef ik. Ik raakte zwanger en zelfs toen werd ik mishandeld en verkracht. Na de bevalling kreeg ik een depressie en psychoses. Toen sloegen de stoppen door. Hij gooide me het huis uit. Ik was een schande. Geloof jij het? Niet hij, maar IK was de schande! Mijn ouders schaamden zich. Ik had niets. Behalve een pijnlijk lijf en ernstige psychische problemen. De crisisdienst pikte me op en ik werd opgenomen, maar wilde niet blijven. Tja… van het een kwam het ander.

Ik leef op straat. Psychisch ben ik instabiel. Alcohol houdt me staande.

Ik heb zo’n verdriet om mijn kindje. Ik heb geen idee waar ze is en hoe het gaat. Ik ben een paar keer naar ons huis gegaan, maar mijn man is agressief. Ik ben wanhopig. Maar ik doe wat ik kan.”
De tranen stroomden nu over mijn wangen.
“Sorry dat ik moet huilen, Layla… dit breekt mijn hart! En ik voel me zo schuldig dat ik al die dingen over je dacht! Als ik dit had geweten….”
“Dat is heel begrijpelijk.” Je gaf me een knuffel.

Ja… JIJ gaf MIJ een knuffel! Maar wie had er nu werkelijk troost nodig?

“Ik wil je zó graag helpen. Je uit deze ellende halen…” snikte ik.
“Erica, ik wil je iets meegeven. Je bent nog jong. Luister goed, want daar heb je de rest van jouw leven wat aan. Je voelt je schuldig, omdat je nare dingen over mij dacht. Maar je hebt aandacht voor me. Luistert. Maakt warme koffie. Door aandacht en te luisteren, vallen vooroordelen weg. Liefde kost niets. Je wordt er niet minder van als je deelt. Dat doe jij. En weet je? Dat is voldoende, want liefde en aandacht zijn de mooiste dingen die je iemand kunt geven.”

Lieve, lieve Layla. Dank je wel. Jouw wijsheid pas ik toe en draag ik over op mijn kinderen.
Met heel mijn hart wens ik dat het goed met je gaat.

Liefs, Erica x

Auteur is Erica Hertogh. In haar bedrijf Gezonde mama’s & Co begeleid zij als coach en counsellor vrouwen naar meer balans en eten. ook is zij auteur van het boek “De Mama methode“. Volgens Erica betekent gezond zoveel meer dan gezond eten en voldoende lichaamsbeweging. Gezond hangt samen met balans, hoe je in je vel zit en in het leven staat.

Wil je ook meedoen met deze schrijfwedstrijd? Stuur dan je inzending in vóór zaterdag 28 oktober 2017. Lees voor je begint mijn eigen bedankbrief en de uitleg: Bedankbrief aan mijn cliënten & schrijfwedstrijd.

Lees hier een andere inzending “Allemaal Olifanten“ en “Lieve Zus“.

Ik hoop op nog meer van deze prachtige bedankbrieven! – Liefs Roos

Bezoek Mentaal Onderhoud ook op Facebook!

Inzending Schrijfwedstrijd Bedankbrief – “Lieve Zus”

“Lieve zus,

Ondanks alles wat er gebeurt is wil ik jou graag bedanken. Want uiteindelijk hebben de dingen die zijn gebeurd mij gemaakt tot wie ik nu ben.

Ik keek echt naar je op, je was een voorbeeld voor mij in hoe je met mensen omging, overal een antwoord op had en hoe je in het leven stond. Misschien keek ik wel tegen je op, terwijl je eigenlijk gewoon mijn kleine zusje bent. Maar nu, na een paar jaar kan ik inzien wat het allemaal heeft opgeleverd. Ja, ik ben jou kwijt en dat is nog steeds heel verdrietig. Maar laat ik het van een andere kant bekijken, wat heb jij en ons als gezin allemaal gebracht.

Het begon een paar jaar geleden, we moesten door een zware tijd en helaas hebben wij het contact verloren. Er zijn dingen gebeurd, die duidelijk anders hadden moeten gaan. Maar achteraf…..

Ons gezin is ontzettend hecht geworden, ik dacht altijd dat ik een goede band had met mijn familie. Maar na alles kan ik zeggen dat het toen niet zo was of beter gezegd anders. We zijn er zo ontzettend sterk uitgekomen. Natuurlijk zijn er nog steeds meningsverschillen en natuurlijk de plagerijtjes, maar niemand komt meer tussen ons in staan. Ik heb dankzij jou een goede band met onze broertjes en zusje. Ik kon er voor hun zijn in die periode en ik ben ze ook steeds meer gaan waarderen.

Wat ik eerst als vanzelfsprekend zag, zie ik nu als bijzonder. En daardoor kan ik er meer van genieten.

Ik ben zelf sterker geworden als persoon, ik laat niet meer de kaas van mijn brood eten. Ik zeg waar het op staat en geef mijn mening als het moet. Maar ook heb ik geleerd dingen te doen en risico’s te nemen. Misschien als alles volgens het boekje was verlopen, zat ik nu niet in Engeland. Een jaar lang weg bij mijn familie, het was waarschijnlijk altijd een droom gebleven.

Ik heb geleerd door alles op te schrijven mijn emoties onder controle te krijgen. Ik heb door jou een verwerkingsproces gevonden die voor mij werkt. Ik heb ontdekt dat ik dingen van mij af kan schrijven en het ook nog eens leuk is.

Waar ik vaak een binnenvetter ben met een half vol glas. Heb ik van jou geleerd meer open te zijn. Deel je zorgen en praat erover met de mensen die belangrijk voor je zijn. Want soms kan zo’n belangrijk persoon veranderen en ken je die niet meer terug. Mensen veranderen, door verschillende omstandigheden. Helaas, maar wel waar. Dus geniet van de mensen om je heen, ze zijn er nu.

Deel bijzondere momenten, laat ze voelen dat ze speciaal zijn. Want er kan zomaar iets gebeuren en dan heb je altijd spijt.

Eerst was het overleven.. En nu is het leven. Ik voelde altijd de verantwoordelijkheid van het hele gezin op mijn schouders, mede door jou. Maar nu kan ik zeggen dat ik deze verantwoordelijkheid kan laten waar hij hoort. En dat is niet op mijn schouders. Ik kan daardoor meer genieten van het leven en eruit halen wat erin zit. Ik kan mijn familie nu achterlaten in Nederland voor een jaar, zonder elke dag te vragen of het wel goed gaat met iedereen. Ik kan het meer loslaten, en dat heb jij mij geleerd. Laat de aap waar hij hoort, je hoeft ze niet te sparen op je schouders. Let it go…

Dank je wel lief zusje, ondanks alle moeilijkheden kan ik je bedanken voor alles wat het mij gebracht heeft. Het is geen zorgeloos leven, maar wel een makkelijker leven.

Liefs, Jante”

Mijn naam is Jante en ik ben 21 jaar.  Mijn website is www.afterrain.nl (persoonlijk, mijn verhaal). Afterrain is afgeleid van het spreekwoord na regen komt zonneschijn. Na de spreekwoordelijke regen was ik toe aan de zon. Een nieuw avontuur, en daarom besloot ik een jaar in Engeland te gaan werken. Sinds september woon en werk ik in Cambridge als au pair. Door middel van mijn blog geef ik jullie graag een kijkje in mijn leven als au pair in Engeland.

Jante schreef een zeer openhartige bedankbrief. Bezoek haar website voor haar bijzondere verhaal! Zij is ook te vinden op Facebook. Wil je ook meedoen met deze schrijfwedstrijd? Stuur dan je inzending in vóór zaterdag 28 oktober 2017. Lees voor je begint mijn eigen bedankbrief en de uitleg: Bedankbrief aan mijn cliënten & schrijfwedstrijd.

Lees hier een andere inzending “Allemaal Olifanten“.

Ik hoop op nog meer van deze prachtige bedankbrieven! – Liefs Roos

Bezoek Mentaal Onderhoud ook op Facebook!

Stressklachten; Vanaf welk moment schakel ik hulp in?

Deze vraag krijg ik heel vaak in mijn praktijk, op verjaardagen of gewoon tijdens een gesprek. “Ik heb stressklachten; Vanaf welk moment schakel ik hulp in? Is dit nu al verstandig om te doen. En…eigenlijk schaam ik mij ook wel een beetje, moet ik dit niet zelf kunnen oplossen?”. Ik kan mij goed voorstellen dat veel mensen worstelen met deze vraag. Tijd om hier een blog over te schrijven.

Wanneer zijn je klachten hevig genoeg om hulp in te schakelen?

Wanneer is daar het moment om de telefoon op te pakken en een afspraak te maken of ergens een training te volgen? Lastig hè? Ik zal het minder lastig voor je maken. Als jij je dit afvraagt, dan is nu het moment om hier iets aan te doen. Anders zou je hier niet mee bezig zijn. Blijkbaar moet je hier iets mee.

Ik ben hier best stellig in want ik zie veel mensen onnodig blijven aanmodderen. Ze proberen het zelf op te lossen door homeopathische middeltjes, een dagje vrij nemen of vakantie nemen, wandelen, zelfverzonnen timemanagement en je kunt vast zelf nog meer oplossingen verzinnen. Daar is niets mis mee, maar er kleeft een nadeel aan. Je blijft te lang aanmodderen in je eentje. Je stressklachten verdwijnen niet, wat je ook doet. Ja, soms verdwijnen ze naar de achtergrond…om dan gewoon weer terug te keren. Dat is ook niet jouw bedoeling, toch?

De drempel om (professionele) hulp in te schakelen is ook best hoog.

Ik kan mij goed voorstellen dat dit ook twijfel geeft. Misschien schaam je je, net als veel mensen, dat je dit niet zelf op kunt lossen. Want zelf je problemen oplossen wordt enorm gewaardeerd in onze maatschappij. Dan ben je sterk. En toegeven dat je dus niet zo stressbestendig bent…ai, liever niet. Je wilt liever niet als zwak persoon gezien worden. En misschien vindt zo’n therapeut ook wel wat van jou…

Blijf niet aanmodderen! Je kent vast iemand die kampt met burn-outklachten of iemand die een burn-out heeft gehad of overspannen is geweest. Geloof mij, jij wilt niet de volgende zijn. Vraag dat maar aan die persoon. En maak jezelf niet wijs dat jou dat niet overkomt, want dat kan iedereen overkomen. Als je op tijd of zelfs preventief hulp inschakelt voorkom je een hoop ellende.

Oriënteer je dus gerust op het aanbod wat er is. Je hoeft namelijk niet direct in ellenlange psychotherapie.

Ga een workshop of een training volgen, ga boeken lezen over dit onderwerp (Hoe je meer uit een zelfhulpboek haalt) en ga gerust in gesprek met een stress counsellor, een gespecialiseerde coach of therapeut en vraag wat hij of zij voor jou kan betekenen. Als je op tijd aan de bel trekt, dan heb je als voordeel dat je nog over voldoende energie beschikt om wat aan je stress klachten te doen en je in jezelf en in dit onderwerp te verdiepen. Want hoe langer je met deze klachten doorloopt, hoe minder energie je hebt om actief hiermee aan de slag te gaan. Totdat je geen energie meer hebt en je genoodzaakt bent om jezelf voor een lange periode ziek te melden.

Hoe eerder je je hierin verdiept en hoe eerder je aan de professionele belt trekt, hoe “makkelijker” het is om hier iets aan te doen.

Het woord makkelijk staat tussen aanhalingstekens, want echt makkelijk is het niet. Het vergt moed om de oorzaken (stressoren) van jouw klachten onder ogen te zien en dit aan te pakken. Dus als  je al wat langer met stressklachten rondloopt, ga dit niet zelf oplossen. Je hebt iemand nodig die jou leert reflecteren en die jou op een professionele wijze een spiegel voorhoudt. En een goede professional houdt jouw hand vast terwijl hij of zij die spiegel voorhoudt.

Ik vergelijk “zelf stressklachten oplossen” vaak met het gebruik van zonnebrandcrème.

We kennen allemaal mensen of we zijn allemaal op onze vakantiebestemming Engelsen tegengekomen, die zich pas insmeren als ze al verbrand zijn. En dat is te laat. De zonnebrandcrème is niet op de juiste manier gebruikt. Als je zelf je stressklachten op wilt lossen, dan ben je vaak te laat. De schade is er al. Wat doe je vóór je de zon ingaat? Juist, je smeert je in met een goede spf. Want je voelt niet dat je aan het verbranden bent.

Je merkt dit te laat. En dat geldt ook voor stressklachten; Neem maatregelen vóór je hier last van hebt. Stressklachten sluipen er langzaam in, je merkt het in het begin niet echt. Sterker nog, je went eraan. Het is dus verstandig om te weten wat je doet en je hier in te verdiepen.

Een goede workshop, training of een kortdurend traject kan je helpen hoe je stress signalen bij jezelf herkent en wat je daar aan kunt doen.

Je leest dit hoogstwaarschijnlijk omdat je eigenlijk al klachten hebt. Omdat je jezelf afvraagt vanaf welk moment je hulp inschakelt hierbij. Wanneer is daar het juiste moment? Zoals ik al eerder heb geschreven, als je je dit afvraagt, dan is nu het juiste moment. Misschien vind je het fijn om er eerst over te schrijven en/of met iemand te praten die je vertrouwt. Ook zijn er voldoende laagdrempelige workshops en trainingen hierin te volgen. En veel stress counsellors, therapeuten en coaches bieden een vrijblijvend en kosteloos kennismakingsgesprek aan. Maak hier gebruik van en vraag wat een professional voor jou kan betekenen. Blijf er in ieder geval niet alleen mee rondlopen. Zorg dat je niet ziek wordt.

Ik hoop dat je wat aan mijn blog “Stressklachten; vanaf welk moment schakel je hulp in” hebt. Mocht je nog vragen hebben, stuur mij dan gerust een bericht. Mocht je interesse hebben in stress counselling bij Mentaal Onderhoud, maak gerust een afspraak voor een vrijblijvend en kosteloos kennismakingsgesprek.

Misschien vind je deze blogs ook interessant? “Wel of niet in therapie of coaching” en “Voor welke counsellor, coach of therapeut kies ik?”

Koffie, thee en een goed gesprek staan voor je klaar.

 

Ik ben Roos Streumer en door het schrijven van mijn blogs wil ik jou inspiratie en tips geven zodat jij meer uit je dag & nacht kunt halen. In mijn dagelijks leven werk ik met veel plezier in mijn praktijk Mentaal Onderhoud in Amstelveen. Daarnaast volg ik de opleidingsroute POH-GGZ via RINO Groep Amsterdam. Je kunt bij mij terecht voor:

Wil je geen door mij geschreven artikel missen? Schrijf je dan hier in voor Mentaal Magazine. Volg mij op Facebook en LinkedIn!