“Al bijna 40 jaar ben ik verpleegkundige. De laatste 10 jaar werk ik in de wijk, prachtig werk! Ik ben heel dankbaar voor alle mensen die ik thuis heb kunnen verzorgen, en die mij op hun beurt ook heel veel hebben geleerd.
Jaren geleden, ik werkte nog niet zo heel lang in de wijk, verzorgde ik een mevrouw van ruim 180 kg.
De eerste keer dat ik daar kwam was het de bedoeling dat ik begeleiding zou geven, dat kon toen nog. Ik zag op mijn lijstje dat ik dat 3 uur achter elkaar zou moeten doen en vroeg aan het kantoor wat er van mij verwacht werd. Er werd mij verteld dat mevrouw behoefte had aan een luisterend oor en afleiding.
Ik kwam in een overvol huis terecht.
Ik moest me tussen de tafels, stoelen, planten, groot aquarium en prullaria door wringen om bij de grote stoel van de cliënt te komen. Mevrouw was een verzamelaar van olifanten en die stonden overal. Niet alleen de omvang van de olifanten vond mevrouw op zichzelf lijken, maar ook het geheugen. Olifanten staan bekend om een ijzersterk geheugen en grote intelligentie.
Ik begreep al gauw dat deze mevrouw enorm gevoelig was.
De gordijnen waren vaak dicht, want zelfs de voorbijgangers konden haar onrustig maken. Niet iedereen kon ze dus om zich heen hebben. Gelukkig kon ze mijn energie wel verdragen.
Deze allereerste keer vond ik wel vermoeiend. Een luisterend oor had mevrouw inderdaad nodig, ze vertelde mij haar hele levensverhaal in geuren en kleuren. En voor haar afleiding werd ík grondig ondervraagd over mijn eigen leven, in ieder geval de dingen die mevrouw interessant vond. Toen ik thuis kwam was ik bek- en bekaf.
Zo moe was ik nog nooit geweest na een werkdag, ook niet toen ik in het ziekenhuis op een hele drukke afdeling werkte.
De volgende dag was ik weer bij haar, nu om alle wonden op haar benen te verbinden. Ik vertelde dat ik zo ontzettend moe was geweest. Mevrouw antwoordde dat zij juist heel veel energie had gehad en dat verklaarde ze door te vertellen dat ze mijn energie had gepikt. Ik had wel eens gehoord dat dit kan, maar nog nooit zo duidelijk gevoeld. Van toen af aan heb ik me voorgenomen dat ik dat niet meer zou laten gebeuren.
En alleen al door deze intentie uit te spreken en er bewust mee om te gaan, is me dat ook nooit meer overkomen.
Ondanks deze ervaring kregen we een goede band. Mevrouw kon erg klagen over andere collegae of over andere hulpverleners die over de vloer kwamen. Of over haar kinderen, die allemaal uit huis waren geplaatst. Of over haar man, die zelf ook begeleiding kreeg. Maar we hebben ook veel gelachen. En we waren heel eerlijk tegenover elkaar. Zoals die keer dat ik haar vroeg naar haar beleving van het leven naar de dood en of ze het gevoel van heimwee kende? Heel rustig en duidelijk gaf ze aan dat ik nu te dichtbij was gekomen en dat ze dat niet fijn vond. En dat respecteerde ik.
Eigenlijk heb ik van haar geleerd dat ik ook erg gevoelig ben en daardoor ‘energie’ van andere mensen onbewust overneem.
Zoals die keer dat ik thuis kwam, nadat ik bij deze mevrouw was geweest en enorm veel trek had in een gekookt ei. Tot mijn stomme verbazing at ik er 5 achter elkaar. Geen idee waarom ik dat opeens deed. De volgende dag kwam ik weer bij deze mevrouw en zij vertelde dat ze gisteren lekker 5 eieren had gegeten!!!
Toen ik bij een andere thuiszorgorganisatie ging werken, hebben we elkaar niet meer gezien. Later hoorde ik dat ze was overleden aan een maagbloeding. Als ik aan haar denk, denk ik aan een wijze geest die een moeilijk pad had te gaan op deze aarde. Ondanks haar eigenaardigheden was de liefde die ze van binnen had, en waar ze zelf niet altijd bij kon, heel goed voelbaar. Ik ben dankbaar dat ik haar heb gekend.
Heel bijzonder was, dat ik na het schrijven van dit verhaal, de dag erna een olifantje cadeau kreeg van een zorgvrager die ik nu verzorg. Het leek een boodschap uit de hemel.”
Ludy Botman- “Mijn passie ligt bij het bewust maken van mijn collegae over de werking van complementaire zorg, de soorten en de vormen. En wanneer je die in kan zetten, als advies aan de zorgvrager, voor jezelf en voor je team”.
Benieuwd naar het werk van Ludy, kijk een op haar site Bewust Zorgen
Wat een prachtig stuk heeft Ludy geschreven! Wil je ook meedoen met deze schrijfwedstrijd? Stuur dan je inzending in vóór zaterdag 28 oktober 2017. Lees voor je begint mijn eigen bedankbrief en de uitleg: Bedankbrief aan mijn cliënten & schrijfwedstrijd.
Ik hoop op nog meer van deze prachtige bedankbrieven! – Liefs Roos
Bedankbrief aan al mijn (ex-) cliënten.